จากข้อมูลการใช้ที่ดินในช่วง พ.ศ. 2560-2561 พบว่า ส่วนใหญ่มีการใช้ที่ดินเป็นพื้นที่เกษตรกรรมมากที่สุด มีเนื้อที่ 178.74 ล้านไร่ รองลงมาคือ พื้นที่ป่าไม้ มีเนื้อที่ 104.66 ล้านไร่ พื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้างมีเนื้อที่ 18.74 ล้านไร่ พื้นที่แหล่งน้ำ มีเนื้อที่ 9.37 ล้านไร่ และพื้นที่เบ็ดเตล็ด มีเนื้อที่ 9.19 ล้านไร่ ตามลำดับ เมื่อเปรียบเทียบการใช้ที่ดินในช่วง พ.ศ. 2560-2561 กับช่วง พ.ศ. 2558-2559 พบว่า ประเภทการใช้ที่ดินที่มีการเปลี่ยนแปลงเนื้อที่เพิ่มขึ้น ได้แก่ พื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้าง รองลงมาคือ พื้นที่แหล่งน้ำ[1] และพื้นที่เกษตรกรรม คิดเป็นร้อยละ 4.60 1.37 และ 0.62 ตามลำดับ ส่วนประเภทการใช้ที่ดินที่มีการเปลี่ยนแปลงเนื้อที่ลดลง ได้แก่ พื้นที่เบ็ดเตล็ด[2] และพื้นที่ป่าไม้ คิดเป็นร้อยละ 8.64 และ 1.12 ตามลำดับ เมื่อพิจารณาในช่วง 11 ปีที่ผ่านมา พบว่า พื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้างมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อที่เพิ่มขึ้นมากที่สุด จะเห็นได้ว่าพื้นที่ชุมชนและสิ่งปลูกสร้าง พื้นที่เกษตรกรรม พื้นที่แหล่งน้ำ พื้นที่เบ็ดเตล็ด มีแนวโน้มเพิ่มขึ้น ในขณะที่พื้นที่ป่าไม้มีแนวโน้มลดลงเรื่อยๆ ซึ่งเกิดขึ้นเนื่องจากความจำเป็นต้องใช้พื้นที่เพื่อการอยู่อาศัยและเป็นพื้นที่ทำกิน จากการศึกษาพบว่า ราคาผลผลิต รวมถึงนโยบายต่างๆ ของภาครัฐ ก็เป็นปัจจัยที่สำคัญในการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน นอกเหนือจากปัจจัยทางกายภาพต่างๆ เช่น ชนิดดิน ปริมาณน้ำฝน อุณหภูมิ หรือความลาดชันของพื้นที่ (กรมพัฒนาที่ดิน, 2564)

         อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่อดีตจนถึง พ.ศ. 2564 หลายหน่วยงานยังขาดการบูรณาการฐานข้อมูลทรัพยากรดินและการใช้ที่ดินของประเทศเข้าด้วยกัน ทำให้ข้อมูลพื้นฐานในการคำนวณและประเมินสถานการณ์ทรัพยากรดินและการใช้ที่ดินยังไม่เป็นไปในทิศทางเดียวกัน เนื่องจากข้อมูลที่แต่ละหน่วยงานจัดเก็บแตกต่างกัน อาทิ ฐานข้อมูลผังเมือง ฐานข้อมูลพื้นที่ป่าไม้ประเภทต่างๆ และฐานข้อมูลพื้นที่เกษตรกรรม (กรมพัฒนาที่ดิน, 2564)

[1] พื้นที่แหล่งน้ำ หมายถึง บริเวณที่เป็นพื้นน้ำ ได้แก่ หนอง บึง อ่างเก็บน้ำ บ่อน้ำ สระน้ำ ชะวากทะเล บ่อขุดต่างๆ ที่เต็มไปด้วยน้ำ และอาจรวมถึงพื้นที่ของแม่น้ำ ลำห้วย และคลองด้วย (กรมพัฒนาที่ดิน, 2564)

[2] พื้นที่เบ็ดเตล็ด หมายถึง พื้นที่ที่มีส่วนของดินน้อย และมีพืชพรรณขึ้นเพียงเล็กน้อย หรือไม่มีพืชพรรณเลย อาจจะเนื่องมาจากดินถูกกร่อนอย่างรุนแรง สภาพดินไม่เหมาะสม หรือเป็นพื้นที่ที่มีกิจกรรมของมนุษย์ได้แก่ สนามบิน พื้นที่เลี้ยงสัตว์น้ำ หาด สุสาน สันทราย ผาชัน ที่ดินร่องลึก บ่อ ที่ดิน
(กรมพัฒนาที่ดิน, 2564)